Belize - Caye Caulker

Nou daar is 'ie dan, het lang verwacht verhaal over mijn bijna dood ervaring tijdens het duiken in Belize. Maar laten we bij het begin beginnen.

Vanaf Mexico ben ik samen met twee Nieuw Zeelanders en een IJslander richting Caye Caulker vertrokken. Een paradijselijk eilandje vol rasta's die je spacecake proberen te verkopen, verse vis, barbeques, biertjes en een hele hoop backpackers. De meeste mensen die hier heen komen komen maar voor één reden, duiken in the blue hole. Dat is een cenote zoals ze in Mexico ook overal hebben, een soort sinkhole dus, maar dan middenin de oceaan. Het was een uurtje of twee/drie varen vanaf Caye Caulker en we zouden in totaal drie duiken doen dus we werden al om 5:30 uur verwacht. De eerste duik was meteen in the blue hole, die je vanaf de lucht duidelijk kan zien door de doorsnede van 300 meter, maar vanaf het wateroppervlak niet. De bovenkant is begroeid met koraal maar na een paar meter verdwijnen de vissen en het koraal en zie je alleen nog een lange kale rotswand en een tientallen haaien. Ze nemen het hier niet zo nauw met de regels dus ze namen mij mee naar 40 meter diepte, daar veranderd de saaie rotswand namelijk in een bizar landschap met enorme stalagtieten waar je doorheen kan zwemmen, super vet! Omdat de duik zo diep was konden we maar tien minuten beneden blijven. Eenmaal boven aangekomen hebben we alle spullen in de boot gehesen en zijn we naar een eilandje gevaren om te lunchen. Na een broodje te hebben gegeten hebben we een bezoek gebracht aan de enige bewoners van dit eiland, de Red Footed Boobies. Vogels met rode voeten, de blauwe versie is over het algemeen beter bekend door de Galapagos Eilanden.

De tweede duik was onwijs mooi, met kleurrijk koraal, duizenden vissen, haaien en -helaas- een lekkende duikbril. Ik dacht dat dit kwam doordat mijn hoofd redelijk smal is, ik heb hier al vaker last van gehad mrt het kiezen van een goede duikbril. Tijdens mijn derde duik begon mijn bril op 22 meter diepte heel erg te lekken. Ik heb hem wel honderd keer proberen te 'klaren' maar hij stroomde direct weer vol. Tenmiste, dat dacht ik. Blijkbaar was mijn bril kapot gegaan en is het glas er door de druk uitgeknald. Het had dus helemaal geen zin om te blijven klaren, maar dat wist ik niet en ik snapte er niks van. Je klaart je bril door in te ademen via je mond en uit te ademen door je neus, en omdat ik dit zo vaak achter elkaar heb geprobeerd begon ik te hyperventileren. Ook heb ik lenzen en kon ik mijn ogen niet openen onder water en het laatste wat ik gezien had was dat iedereen rustig doorzwom en niet zag wat er aan de hand was. Ik ben buiten adem geraakt en heb veel water binnen gekregen omdat er water in m'n neus zat. Bijna gestikt en omdat ik op 22 meter diepte was kon ik niet zomaar naar boven want dat overleef je niet. Ik ben in paniek geraakt want er zat water in mijn longen en lucht in mijn maag en alles ging door elkaar, ik was aan het hoesten, kokhalzen, boeren, ik wist niet waar ik was en voelde dat ik het koraal raakte. Gelukkig kwamen ze na -wat voor mij een eeuwigheid voelde- mij redden. Omdat ik opzich nog redelijk wat zuurstof binnenkreeg hebben ze me langzaam naar boven gebracht waardoor ik geen decompression sickness kreeg (bubbeltjes in je bloed). Je reflex is inademen door je neus en je mondstuk uitspugen en heb m'n uiterste best gedaan dat niet te doen. Super lastig om in een paniek situatie sterker te zijn dan je reflexen. Het is uiteindelijk allemaal goed afgelopen, ik heb er niks an over gehouden en heb er wel wat van geleerd als duiker zijnde. Ik had moeten stoppen met het klaren en langzaam naar boven moeten gaan. Maar ja, achteraf.... Ontzetend eng maar ik leef nog! Ik heb mijn duik instructrice getrakteerd op een drankje toen we weer met onze voeten op het vaste land stonden.

Dit eiland is de enige plek die we in Belize bezocht hebben, hierna ben ik naar Guatemala gegaan met de twee Nieuw Zeelanders en de IJslander. Dat is inmiddels al twee maanden geleden, ik loop wat achter met mijn blogs. Er is hier zoveel te doen en te zien! Adiossss