Monkey Island, dierentuin en schietpartij
Blijf op de hoogte en volg Iris
19 December 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Het leven is hier heel zwaar, daarom hebben we besloten om een paar dagen goed te gaan genieten. In bikini wel te verstaan, op Koh Rong Island. We hebben een boot gehuurd waarmee we met een mooie omweg naar het eiland zijn gevaren. Tijdens de tocht zijn we gestopt om te gaan snorkelen. De rest vond het erg leuk, ik niet zo. Ik ben een beetje verwend geraakt door Fiji, waar ik op één van de mooiste plekken ter wereld in het water lag te dobberen. Het koraal was dood en de vissen waren waarschijnlijk gevlucht op het moment dat we daar met z’n vijftienen het water in doken. Lekker verkoelend was het wel! Ook hebben we lekker gebarbecued voordat we aankwamen op de plaats van bestemming, en de foto’s op Google hebben niet gelogen! (Voor de nieuwsgierigen: Googlen op Monkey Island) Helder blauw water, palmbomen en witte stranden. We sliepen in dorms in een backpackersresort dat op palen op het water stond. Om hier te komen moest je je leven riskeren over een lange houten stijger waarvan je niet zeker wist of de dunne plankjes je gewicht zouden houden. Blijkbaar is dit bij velen van onze voorgangers fout gegaan gezien de vele ontbrekende of afgebroken planken. De sfeer op het hele eiland was super relax met veel gezellige mensen. Er waren een paar restaurantjes en resortjes waardoor het gezellig druk was. Een verademing na al die drukte! Over de dagen die we daar hebben doorgebracht heb ik niet heel veel te vertellen. Zwemmen, zonnen, (onderwater) foto’s maken, opgegeten worden door zandvlooien en muggen, kaarten, eten en cocktails drinken. De laatste dag zijn we gaan wandelen naar een afgelegen strand. Het was een klein uurtje lopen waarbij we over het strand, door de jungle en met ons tas op het hoofd door het water liepen. We kwamen uit bij een verlaten resort waar we onze spullen konden neerzetten en onze hangmatten konden ophangen. Heerlijk, de hele dag niemand gezien.
De volgende ochtend, voordat we de boot we op moesten heb ik de wekken om 5.30 gezet om de zonsopgang te bekijken. Het was nog heerlijk koel en de zonsopgang was mooi, zoals alle op en ondergangen hier zijn. Weer lekker twee uur de wind door mijn haren. Dit keer zijn we wel direct doorgevaren omdat we de bus naar Phnom Penh moesten halen.
De laatste week van het project is nu ingegaan, die we met de hele groep in Phnom Penh doorbrengen. Iedereen zat steeds een beetje verdeeld over het land, dus dit was voor het eerst dat we echt een hele week met z’n alle op één plek zitten. Erg gezellig maar ook heel onhandig met het uit eten gaan. Het personeel hier snapt er werkelijk waar helemaal niks van. Het is hier normaal dat je je voorgerecht na je hoofdgerecht krijgt en dat je niet tegelijk eet met de rest omdat er soms meer dan een uur tussen de personen zit. Hier waren we al aan gewend toen we in kleinere groepjes aten. Maar vijftien man is echt teveel voor de Cambodjanen. Gerechten worden vergeten, verkeerd geleverd of verkeerd op de rekening gezet. Aan het begin was dit allemaal niet zo heel erg maar nu begint het toch wel heel vermoeiend te worden. Ik ben blij dat ik vanaf volgende week alleen met Noor in Vietnam zit!
Sinds we weer terug gekomen zijn in Phnom Penh zijn er twee veranderingen. Overal staan ineens kerstbomen en af en toe hoor je zelfs kerstmuziek. En ze zijn naast het paleis ineens een groot iets van stalen palen aan het bouwen. Ik had echt geen idee wat het was, in het midden een groot, hoog bouwwerk en daaromheen een soort tribune achtig iets. Na navraag ben ik erachter gekomen waar het voor dient. De koning wordt 15 januari ‘gecremeerd’, wat inhoudt dat hij met kist en al in het midden wordt gelegd en dat de vlam erin gaat. Super raar om met zijn alle te gaan toekijken hoe de koning in de fik staat. Jammer dat ik dan al weg ben want ik zou zeker gaan kijken, rare Cambodjanen.
Voor het onderzoek van mijn projectgroep wilden we de dierentuin bezoeken. De rest leek dit ook wel leuk dus die zijn gezellig meegegaan. Een meisje uit de groep was jarig dus we hebben er een soort kinderfeestje van gemaakt. Tuktuk versierd met ballonnen en snoepjes eten. Inmiddels ben ik er achtergekomen dat er een vloek op mij rust. Iedere keer hebben we weer pech met de vervoersmiddelen. Dit keer was de band van de tuktuk lek gegaan, midden op een druk kruispunt waarna het sturen wat moeizamer ging. Veilig aan de kant kunnen komen om de band te laten verwisselen. Na een half uurtje kon onze (twee uur durende) tocht weer vervolgd worden. In Nederland hou ik niet van dierentuinen omdat ik het zielig vind om die beesten in kleine hokjes te stoppen, hier zitten ze in grote hokken maar is het nog steeds niet mijn ding. De hokken zijn namelijk zo groot dat je er doorheen loopt waardoor je dus tussen de herten en apen zit. Wordt ik een beetje gestressed van. In deze hokken zijn er dan weer afzettingen voor de gevaarlijke dieren als bijvoorbeeld de krokodillen. Buiten dat deze plek een dierentuin is, is het een ook Wildlife Rescue Centre. Dieren die worden onderschept van de handel of gewond worden gevonden in de jungle worden hier opgevangen. Leeuwen, olifanten, beren, apen, vogels…
Op de terugweg gingen we met onze tuktuk nog even langs de supermarkt omdat de jarige jet een traktatie wilde halen voor ons. Zij ging samen met een ander meisje naar binnen en Nienke en ik wachtten in de tuktuk op ze. Ineens horen we allemaal meisjes gillen op 15 meter afstand van onze tuktuk. Blijkbaar ben ik nog niet zo goed in de tonen van Cambodjanen ontcijferen want ik dacht dat ze hun favoriete filmster voorbij zagen komen ofzo, ik hoorde er niet echt angst in. Het was een minuutje rustig waarna ze weer met zijn alle begonnen te gillen. Daarna begon ineens iedereen te rennen en sprongen er allemaal jongetjes van 16 jaar met zwaarden en messen achterop scooters om te vluchten. De ernst van de situatie was nog niet helemaal tot ons doorgedrongen, wij zaten daar heel vrolijk met elkaar te praten over hoe gestoord de mensen hier zijn. Tot we ineens drie kogelschoten hoorden waarna iedereen begon te gillen, de helft het winkelcentrum in vluchtte en de andere helft op scooters achterop sprong om te vluchten. Ik ben meteen een winkel binnen gerend en Nienke kwam mij al snel achterna.
Dat is eigenlijk het einde van het verhaal want het verkeer ging meteen weer door en niemand keek meer op of om. Er lag blijkbaar niemand dood op straat en politie was er ook niet te bekennen. We hebben daar nog 5 minuten gestaan en zijn toen terug gegaan naar het guesthouse. Ik wist wel dat er veel criminaliteit was in deze stad maar had daar tot nu toe nog niet echt iets van gemerkt. Ik ben er wel erg van geschrokken dat die kinderen allemaal zo jong waren, de meeste waren nog niet eens twintig jaar. Ik ben heel benieuwd wat er nou precies gebeurd is, maar ik ben bang dat dit de plaatselijke krant niet eens haalt.
Verder heb ik nog een paar spannende dieren gegeten de afgelopen week. Kikker, super lekker! Sprinkhaan, goed te eten. En kakkerlak, een beetje vies. We waren met zijn drieën bij een kraampje waarbij ze die beesten allemaal verkochten. De kakkerlak moest gepelt worden, dat heb ik ze voor mij laten doen. De rest durfde niet maar ze hebben wel sprinkhanen op. We hebben ook nog een zakje mee terug genomen om de rest van de groep te testen, een deel heeft ook nog lekker krakende sprinkhanen geproefd!
De rest van deze week is ingevuld met het afronden van projecten, souvenirs kopen, markten bezoeken en de dollars opmaken. Bij mij hoeven ze niet op want ik ga nog naar Vietnam, maar ik doe toch gezellig mee met de rest. Het scheelt dat het allemaal niet zo duur is hier :) Vanmiddag gaan we met een bootje de Mekong rivier op, ’s avonds gaan we stappen en dan zit het avontuur er hier al weer op. Morgenochtend neem ik de bus naar Vietnam waar ik samen met Noor (vriendin met wie ik ook naar Fiji was) het land door ga trekken. Van onder naar boven in twee weken, kerst en oud&nieuw in het buitenland. Ik heb er zin in!
De volgende ochtend, voordat we de boot we op moesten heb ik de wekken om 5.30 gezet om de zonsopgang te bekijken. Het was nog heerlijk koel en de zonsopgang was mooi, zoals alle op en ondergangen hier zijn. Weer lekker twee uur de wind door mijn haren. Dit keer zijn we wel direct doorgevaren omdat we de bus naar Phnom Penh moesten halen.
De laatste week van het project is nu ingegaan, die we met de hele groep in Phnom Penh doorbrengen. Iedereen zat steeds een beetje verdeeld over het land, dus dit was voor het eerst dat we echt een hele week met z’n alle op één plek zitten. Erg gezellig maar ook heel onhandig met het uit eten gaan. Het personeel hier snapt er werkelijk waar helemaal niks van. Het is hier normaal dat je je voorgerecht na je hoofdgerecht krijgt en dat je niet tegelijk eet met de rest omdat er soms meer dan een uur tussen de personen zit. Hier waren we al aan gewend toen we in kleinere groepjes aten. Maar vijftien man is echt teveel voor de Cambodjanen. Gerechten worden vergeten, verkeerd geleverd of verkeerd op de rekening gezet. Aan het begin was dit allemaal niet zo heel erg maar nu begint het toch wel heel vermoeiend te worden. Ik ben blij dat ik vanaf volgende week alleen met Noor in Vietnam zit!
Sinds we weer terug gekomen zijn in Phnom Penh zijn er twee veranderingen. Overal staan ineens kerstbomen en af en toe hoor je zelfs kerstmuziek. En ze zijn naast het paleis ineens een groot iets van stalen palen aan het bouwen. Ik had echt geen idee wat het was, in het midden een groot, hoog bouwwerk en daaromheen een soort tribune achtig iets. Na navraag ben ik erachter gekomen waar het voor dient. De koning wordt 15 januari ‘gecremeerd’, wat inhoudt dat hij met kist en al in het midden wordt gelegd en dat de vlam erin gaat. Super raar om met zijn alle te gaan toekijken hoe de koning in de fik staat. Jammer dat ik dan al weg ben want ik zou zeker gaan kijken, rare Cambodjanen.
Voor het onderzoek van mijn projectgroep wilden we de dierentuin bezoeken. De rest leek dit ook wel leuk dus die zijn gezellig meegegaan. Een meisje uit de groep was jarig dus we hebben er een soort kinderfeestje van gemaakt. Tuktuk versierd met ballonnen en snoepjes eten. Inmiddels ben ik er achtergekomen dat er een vloek op mij rust. Iedere keer hebben we weer pech met de vervoersmiddelen. Dit keer was de band van de tuktuk lek gegaan, midden op een druk kruispunt waarna het sturen wat moeizamer ging. Veilig aan de kant kunnen komen om de band te laten verwisselen. Na een half uurtje kon onze (twee uur durende) tocht weer vervolgd worden. In Nederland hou ik niet van dierentuinen omdat ik het zielig vind om die beesten in kleine hokjes te stoppen, hier zitten ze in grote hokken maar is het nog steeds niet mijn ding. De hokken zijn namelijk zo groot dat je er doorheen loopt waardoor je dus tussen de herten en apen zit. Wordt ik een beetje gestressed van. In deze hokken zijn er dan weer afzettingen voor de gevaarlijke dieren als bijvoorbeeld de krokodillen. Buiten dat deze plek een dierentuin is, is het een ook Wildlife Rescue Centre. Dieren die worden onderschept van de handel of gewond worden gevonden in de jungle worden hier opgevangen. Leeuwen, olifanten, beren, apen, vogels…
Op de terugweg gingen we met onze tuktuk nog even langs de supermarkt omdat de jarige jet een traktatie wilde halen voor ons. Zij ging samen met een ander meisje naar binnen en Nienke en ik wachtten in de tuktuk op ze. Ineens horen we allemaal meisjes gillen op 15 meter afstand van onze tuktuk. Blijkbaar ben ik nog niet zo goed in de tonen van Cambodjanen ontcijferen want ik dacht dat ze hun favoriete filmster voorbij zagen komen ofzo, ik hoorde er niet echt angst in. Het was een minuutje rustig waarna ze weer met zijn alle begonnen te gillen. Daarna begon ineens iedereen te rennen en sprongen er allemaal jongetjes van 16 jaar met zwaarden en messen achterop scooters om te vluchten. De ernst van de situatie was nog niet helemaal tot ons doorgedrongen, wij zaten daar heel vrolijk met elkaar te praten over hoe gestoord de mensen hier zijn. Tot we ineens drie kogelschoten hoorden waarna iedereen begon te gillen, de helft het winkelcentrum in vluchtte en de andere helft op scooters achterop sprong om te vluchten. Ik ben meteen een winkel binnen gerend en Nienke kwam mij al snel achterna.
Dat is eigenlijk het einde van het verhaal want het verkeer ging meteen weer door en niemand keek meer op of om. Er lag blijkbaar niemand dood op straat en politie was er ook niet te bekennen. We hebben daar nog 5 minuten gestaan en zijn toen terug gegaan naar het guesthouse. Ik wist wel dat er veel criminaliteit was in deze stad maar had daar tot nu toe nog niet echt iets van gemerkt. Ik ben er wel erg van geschrokken dat die kinderen allemaal zo jong waren, de meeste waren nog niet eens twintig jaar. Ik ben heel benieuwd wat er nou precies gebeurd is, maar ik ben bang dat dit de plaatselijke krant niet eens haalt.
Verder heb ik nog een paar spannende dieren gegeten de afgelopen week. Kikker, super lekker! Sprinkhaan, goed te eten. En kakkerlak, een beetje vies. We waren met zijn drieën bij een kraampje waarbij ze die beesten allemaal verkochten. De kakkerlak moest gepelt worden, dat heb ik ze voor mij laten doen. De rest durfde niet maar ze hebben wel sprinkhanen op. We hebben ook nog een zakje mee terug genomen om de rest van de groep te testen, een deel heeft ook nog lekker krakende sprinkhanen geproefd!
De rest van deze week is ingevuld met het afronden van projecten, souvenirs kopen, markten bezoeken en de dollars opmaken. Bij mij hoeven ze niet op want ik ga nog naar Vietnam, maar ik doe toch gezellig mee met de rest. Het scheelt dat het allemaal niet zo duur is hier :) Vanmiddag gaan we met een bootje de Mekong rivier op, ’s avonds gaan we stappen en dan zit het avontuur er hier al weer op. Morgenochtend neem ik de bus naar Vietnam waar ik samen met Noor (vriendin met wie ik ook naar Fiji was) het land door ga trekken. Van onder naar boven in twee weken, kerst en oud&nieuw in het buitenland. Ik heb er zin in!
-
19 December 2012 - 07:20
Marit:
Hee Ier! Wat heb je toch een fantastische verhalen! :) Alleen die schietpartij lijkt me toch niet zo leuk. Heel veel plezier in Vietnam! (daar komt de lekkerste vissaus ter wereld vandaan!) En warme en zonnige feestdagen toegewenst! :P En een heeel mooi 2013! Veel liefs van ons! -
19 December 2012 - 09:35
Babs:
Hallo Iris,
We genieten van je reisverslagen! Je maakt wel het nodige mee, zeg. Je moeder zal blij zijn, als je weer veilig thuis bent!
Bedankt voor de kaartjes van de Naald, die je voor ons hebt geregeld. Vanavond gaan we naar de voorstelling van de Wereldband, en het zal vast leuk zijn.
Goede reis verder! Vietnam moet ook erg mooi zijn, heb ik gezien bij een aflevering van Top Gear.
Groetjes van Peter en Babs. -
19 December 2012 - 10:06
Carinamaarsen:
Hallo Iris ik geniet van je verhalen, fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling geniet van Vietnam met Noor doe ze de groeten van ons, veel reisplezier xxx Harry en Carina Maarsen Rijsenhout -
19 December 2012 - 13:00
Ruud:
Wat een verhaal weer. Het is wel een avontuur hoor niks voor mij veel te spannend. Heb je het project helemaal af als je naar vietnam vertrekt of moet je het thuis nog afmaken? Ik hoop dat je een super leuke tijd hebt samen met Noor in vietnam. Voor nu een goede reis er naar toe! Geniet er van. Oja fijne feestdagen en een feestelijke jaarswisseling. Dikke kus xx Ruud. -
19 December 2012 - 19:07
Natascha:
Meid, wat een verhaal weer! Onwijs gaaf allemaal, behalve het schieten dan! Gelukkig dat je er niet dichter bij betrokken was! Geniet nog even van de laatste tijd met Noortje! Alvast hele fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar van Rob en mij! Xxx Natascha -
19 December 2012 - 19:29
Mama:
Jij maakt weer heel wat mee zeg, daar in dat verre Cambodja! Maar ja, schietpartijen komen helaas overal voor, ook in nederland. Ik wens je een goede en veilige reis naar vietnam en hoor graag van je als je daar aangekomen bent.
Liefs mama. -
19 December 2012 - 19:41
Renee:
Schietpartij, busongeluk... Kom nu maar weer naar huis. Kunnen we eten met kerst en dansen met O&N. Prima plan. :-)
Kus -
15 Januari 2013 - 13:32
Marja Van Der Hout-van Oosten:
Alle mooie verhalen gelezen en benieuwd naar het verslag over Vietnam nog maar eens gekeken (ook al ben je al lang terug), maar helaas geen verslag over de vakantie. Komt dat nog? -
15 Januari 2013 - 16:31
Iris Klapwijk:
Hij komt eraan, sorry dat het zo lang duurt!
Ik zal meteen beginnen met typen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
