Last but not least: Vietnam

Ik was de eerste van de groep die wegging dus ik had een leuk uitzwaaicomité. Na van iedereen afscheid te hebben genomen heb ik zes uur in de bus gezeten naar Ho Chi Minh City, of wat makkelijker: Saigon. Noor was de dag daarvoor al aangekomen in Vietnam dus we hadden afgesproken elkaar in het hostel te ontmoeten. De douaneprocedure tussen Cambodja en Vietnam was erg ingewikkeld en heeft wel een uur geduurd. Iedereen de bus uit voor paspoortcontrole, vingerafdrukken en foto’s, daarna weer een stukje doorgereden om weer de bus uit te gaan. Weer een paspoortcontrole en alle bagage moest uit de bus om door scans te gaan. Nog maar weer een keer mijn paspoort laten zien en toen konden we toch echt verder. Bij het busstation wist ik even niet hoe ik in het hotel moest komen, er rijden hier namelijk helemaal geen tuktuk’s! Er kwam meteen een taxichauffeur naar mij toe, waardoor ik trouwens keihard ben afgezet… Maargoed, ik was al lang blij dat ik er was :) Spullen gedumpt en de stad verkennen! Het is hier een totaal andere wereld dan Cambodja. Zoals ik al zei zijn er dus geen tuktuk’s, maar wel rijden er in deze stad ongeveer 6 miljoen scooters rond. Samen met alle taxi’s, auto’s en bussen zorgt dit ervoor dat oversteken een hele opgave is. . Schuifelend de straat over in de hoop dat ze je ontwijken. Het verkeer is wel goed geregeld want de scooters en de auto’s moeten in de grote straten gesplitste banen rijden Het is overduidelijk dat het hier een stuk rijker is, alles ziet er een stuk verzorgder uit, de winkels zijn luxer en meer westers en het stikt ook zo goed als niet. Bedelaars zie je ook eigenlijk niet, daar werd ik in Cambodja zo gestoord van! Ook de straatverkopers zijn een stuk minder irritant, als je “No thank you” zegt lopen ze meteen weg. Net als in Phnom Penh gaat iedereen hier om een uurtje of vijf, als het een beetje afkoelt, de straat op om te sporten. Super leuk om te zien!

De volgende dag hebben we een stadswandeling gemaakt waarbij we de sfeer konden proeven en meteen wat hoogtepunten mee konden pakken. We begonnen bij de markt waar we zo snel mogelijk weer weg zijn gegaan (Noor is nog niet gewend aan de Aziatische verkooptechnieken), door een paar straatjes met allemaal antiekwinkeltjes naar de boulevard. Daar hebben we de taxi gepakt naar Chinatown. Toen bleek pas hoe groot deze stad is. Wij zitten met ons hotel in district 1 waarin zich de belangrijkste attracties bevinden. We zitten middenin de backpackersstraat en zijn omringd door leuke winkeltjes en restaurants. Chinatown is district 5 en we hebben er met de auto zeker twintig minuten over gedaan om er te komen. Ook hier over de markt gelopen. Er stonden ontelbare kraampjes met slippers en schoenen, kleding, huishoudartikelen en voedsel. Buiten de markt zaten ook alle straatjes vol met winkeltjes die vooral heel veel troep verkochten. Op de terugweg hebben we ons af laten zetten bij de Notre Dame, een mooie grote kerk waar we helaas niet naar binnen konden. Nog even een luxe shoppingmall ingelopen en er snel weer uitgerent. Toen waren we wel echt versleten! Noor is na het eten direct in een diepe coma geraakt omdat voor haar alle indrukken nog nieuw zijn!

Als je aan Vietnam denkt, denk je aan oorlog. Vietnamezen zijn ook niet op hun achterhoofd gevallen dus die zien hier business in. Ik moet zeggen dat ik he-le-maal niks weet over de oorlogen die hier plaatsgevonden hebben maar toch stond er een excursie naar de Cu Chi tunnels op het programma vandaag. Ik had mijn hoop gevestigd op een film die we te zien zouden krijgen om wat meer achtergrondinformatie te krijgen, maar helaas was dit meer een propagandafilm en van de gids werd ik ook niet veel wijzer. In het gebied zijn bomkraters te zien vanuit de oorlog, de booby traps en de tunnels van waaruit de lokale bevolking tegen de Amerikanen vochten. Door de tunnels kon je ook heen kruipen, ze hebben ze gelukkig wel wat groter gemaakt voor de toeristen anders had ik nooooit gepast! Ze waren namelijk maar 60x80cm, nu hebben ze ze 80x120cm gemaakt. Ook dit was weer zo een activiteit die iedere toerist doet, waardoor ik het eigenlijk al minder leuk vind. Je kon er ook met een of ander groot pistoolding schieten omdat toeristen dat blijkbaar leuk vinden. Ik vind dit een nogal rare activiteit in een gebied als deze, waar weet ik hoeveel mensen zijn vermoord. Van mij mogen ze dat afschaffen want ik vloog bij elke knal van schrik een meter de lucht in….

Vanaf het heerlijk warme Ho Chi Minh hebben we de bus genomen naar het schattige plaatsje Dalat, dat in de bergen ligt en veel Franse invloeden heeft. Het was maar 15 graden met een windje en na twee maanden 30-35 graden te hebben gehad kan ik je vertellen dat dit koud is, heel erg koud. Zeker gezien het feit dat er geen jas meer in mijn backpack paste dus dat ik het met een vest moest doen! Maar ook bracht het voordelen met zich mee: Ik voelde me eindelijk weer is een keer schoon, en ik heb na twee maanden weer onder een deken geslapen! Heerlijk!

Om de omgeving van Dalat te verkennen hebben we een tour gedaan waarbij we langs een bloemenplantage, een koffieplantage, een zijdefabriek, een krekelkwekerij, een mooie waterval, een pagode en ‘Crazy House’ gingen. Crazy House lijkt een beetje op de stijl van Gaudi en is een hotel met tien kamers met verschillende thema’s maar de meeste mensen komen gewoon even kijken. Je loopt over ladders, tunneltjes, bruggetjes en komt daarbij in verschillende delen van het ‘boomhuis’. Klinkt allemaal een beetje vaag, en dat is het ook. We hebben wel tien rondjes gelopen omdat je er gewoon de weg in kwijtraakt. Tijdens de lunch hebben we allerlei Vietnamese gerechten besteld en in het midden van de tafel gezet zodat we vanalles wat konden proeven, erg lekker allemaal!
’s Avonds was de stad uitgestorven en we vroegen ons al af waar iedereen was, uiteindelijk hebben we ze gevonden: ze waren met z’n alle kerstliedjes aan het zingen in een grote openluchtkerk. Er zijn hier veel Vietnamese christen dus het staat vol met kerken. Na tien minuten geluisterd te hebben hadden we het wel weer gezien, het was te druk en we verstonden en snapten er toch niks van. Lekker een cafeetje ingedoken.

Het was kerst en we hadden nog geen plannen. We hadden gehoord dat Cable Cars leuk moest zijn, ook al hadden we geen idee wat het is. We zijn er maar gewoon naar toe gegaan en zouden wel zien wat de dag ging brengen. Kabelbaan naar beneden genomen. Daar aangekomen was er eigenlijk niks.. Al snel kwamen er twee mannetjes naar ons toe met de vraag of we naar de waterval wilde. Nou, is goed! Noor zover gekregen op een scooter te stappen, want dat wilde ze eigenlijk niet. Daar moesten we een kaartje kopen maar we hadden geen idee waarvoor. Bleek een bobslee baantje naar de waterval te zijn, super leuk! Waterval is mooi en we bleven hier lekker een tijdje omdat de kabelbaan met de lunch twee uur dicht ging. Daarna nog een pagode bezocht en weer terug gegaan naar het hotel want er stond een vliegtuig op ons te wachten. De afstanden zijn hier erg groot, en aangezien we maar twee weken hebben en heel veel willen zien moeten we wel een vlucht nemen naar het midden van het land. We landden in Da Nang, wat de op drie na grootste stad is en blijkbaar een bruisend zou moeten zijn. Ik denk dat wij ons hotel in het verkeerde deel van de stad hebben geboekt want echt gezellig vind ik het hier niet. Het is uitgestorven op straat en alle gebouwen zijn slecht onderhouden.

De volgende ochtend dus al vroeg de localbus naar Hoi An genomen. Gewoon langs de route van de bus gaan staan en je hand op steken vertelde iemand ons. Noor vertrouwde het niet helemaal maar gelukkig stopte dus bus, en dat is maar goed ook want hij gaat maar eens per uur! Ik sta echt versteld van de aardigheid en behulpzaamheid van de mensen hier. Natuurlijk willen ze je graag iets verkopen maar ze helpen je ook als ze geen geld aan je kunnen verdienen.

Hoi An staat bekend om kleding, die kun je hier relatief goedkoop op maat laten maken. Ik wist dit al van te voren en wilde graag een colbertje. Model uitkiezen, stofjes kiezen, maten laten opmeten en de volgende dag terug komen om het te passen. Zo gaat het in zijn werk. Na mijn jasje te hebben samengesteld liepen we door het stadje en kwamen we nog veel meer moois tegen! Ook een mooie jurk bestelt. Kwamen we weer een mooie winkel tegen: winterjas! Toen vond ik het wel weer mooi geweest met al dat geshop, laten we wat cultureels gaan doen! Toen we naar Old Town liepen zag ik wéér iets moois. Nog één keer mijn maten op laten meten voor een jurk en toen echt gestopt met kopen.. Old Town is eigenlijk het centrum van Hoi An en erg gezellig vol lampion-, souvenir-, schoenen-, tassen- en kledingwinkels. ’s Avonds gaan alle lampions aan en kan je kaarsjes loslaten op de rivier. Echt een heel mooi gezicht al die lichtjes overal! Nog even over de nightmarket gestruind waar ik eindelijk weer kon afdingen! Daar doen ze in Vietnam namelijk niet zo aan.

Omdat we bij vier verschillende winkels iets op maat hebben laten maken hadden we de dag daarna dus ook 4 pas-sessies. Eigenlijk wilde we ook nog naar een tempelcomplex toe. Blijkbaar hebben meer mensen dit probleem want het hotel biedt een tour naar Hoi An My Son (tempels dus) aan om 5 uur in de ochtend! 4.30 uur de wekker dus, je moet er iets voor over hebben! Het was een beetje regenachtig en er hing mist tussen de bergen waardoor het echt een heel gave excursie werd. Mooie tempels tussen de mist en in een hele groene omgeving. Erg gaaf! En omdat we zo vroeg waren, waren we ook nog eens de enigen! Het blijkt hierom een uurtje of 10 stampes vol te staan met toeristen.
’s Avond wilde we eens écht Vietnamees eten dus hebben we in een tentje alle gerechten op de kaart besteld die we niet kenden of waarvan we wisten dat het typisch Vietnamees was. Wel even uitgelegd wat we aan het doen waren aan het personeel zodat we niet met zijn tweeën acht hoofdgerechten naar binnen hoefden te werken.

Van Hoi An naar Hue was het maar vier uur met de bus, en ook nu weer een prachtig uitzicht! Door de bergen heen, langs de zee, rijstvelden tegen de bergen op.. In Hue was het aan het miezeren dus alles zag er nat wat grauwer uit. Zeker na de sfeer in Hoi An was het een beetje een saaie stad. We hebben vooral geslenterd door de straatjes aan onze kant, en aan de overkant van de rivier. 's avonds lekker een biertje in het hotel gedaan want dat was van 5 uur in de middag tot middernacht gratis! Hoe ze zo een actie kunnen betalen weet ik ook niet, maar ik vond het wel prima! De volgende ochtend naar de citadel geweest, het grootste gedeelte is hiervan platgebombardeerd door de Fransen en de Amerikanen maar wat er van overgebleven is was mooi om te zien. Binnen een dikke muur van 10 meter dik was dit een stad, waarin zich een verboden stad bevond waar de koning leefde met zijn familie. We misten wel een beetje info en hadden beter een gids kunnen nemen. Het miezerde weer en na een rondje gelopen te hebben hadden we het wel weer gezien. Op naar het treinstation. Een 15 uur lange rit voor de boeg! Ik zag er wel een beetje tegenop, en was dan ook heel blij dat we onze slaapcoupé deelden met een stel uit Canada. Geen Vietnamezen gelukkig! Gezellig een paar uurtjes gekletst met ze en toen gaan slapen. Een écht goede nachtrust heb ik niet gehad, maar het ging een stuk beter dan gedacht! Is dat slapen in de jungle toch nog ergens goed voor geweest ;)

In Hanoi werden we ervoor gewaarschuwd dat er ‘nephotels’ zijn die dezelfde naam aannemen als bestaande hotels waardoor je dus denkt dat je in je eigen hotel bent, maar dan met slechte kamers en slechte service. Deze hotels hebben dan weer deals met taxi chauffeurs die je dus bij het verkeerde hotel afzetten. Maarja, hoe zorg je in dit geval dat je niet genaaid wordt? We hebben ons maar op de hoek van de straat af laten zetten en het laatste stukje gelopen. In Vietnam moet je met dit soort dingen een stuk beter opletten dan in Cambodja, ik denk omdat er hier gewoon veel meer toeristen zijn dus ze zijn er gewoon op in gaan spelen. Eenmaal in het hotel aangekomen bleek het warme water, en dus ook de verwarming, het niet te doen. Aangezien het sowieso al ijskoud was (maar 15 graden!) hebben we het aanbod om in een ander hotel te slapen voor een nachtje met twee handen aangegrepen. Super luxe, jammer dat het maar voor één nachtje was….
Na onze spullen gedumpt te hebben meteen de stad verkennen. We zaten middenin het Old Quarter, ook wel de 36 straatjes. Vroeger moesten van de regering alle timmermannen, alle naaisters en alle andere ambachten van elkaar gescheiden zijn. Ieder kregen ze één van de 36 straten toegewezen, en dat is nu nogsteeds terug te zien. In de ene straat zitten er alleen maar winkels met zilver, in de andere verkopen ze alleen maar knopen, tin, hout en ga zo maar door. Super grappig om te zien! Gids Noor snapte de kaart niet helemaal dus iedere straat een stuk of vijf keer gezien! Lag volgens haar aan de kaart, die klopte niet… “Tuurlijk Noor, Vietnamezen kunnen gewoon geen kaarten maken, je bent een hele goede gids!”

In Hanoi heb ik iets gedaan dat ik al een hele tijd wilde... Door nog-niet-droog cement lopen! Mijn voetsporen staan nu permanent in een steegje in Hanoi :)

Oudejaarsdag hebben we ingevuld met een bezoek aan het Paleis van de Literatuur, wat de eerste universiteit van Vietnam was en een bezoek aan de gevangenis uit de oorlog met Amerika. Nog even over markt gelopen en daarna koers gezet richting het hotel, waar ze een klein feestje hadden georganiseerd. Lekker Vietnamees gegeten en gezelligheid met de andere gasten. Er werkte in het hotel een man die zwakgezegd ‘prettig gestoord’ was die wel zin had in een echt feestje: lichten uit, muziek hard en dansen maar. Hij ging helemaal los en wij hebben ons doodgelachen. Daarna de stad in gegaan om om 12 uur in een kroeg te zijn. Om middernacht werd het nummer ‘Happy New Year’ aangezet en om vijf over 12 stonden we alweer buiten, want de kroeg sloot. Niet echt wat ik mij ervan voorgesteld had, maar eigenlijk kwam het wel goed uit want de volgende dag stonden we om 6 uur al naast ons bed (toen het bij jullie dus pas 12 uur was) voor de volgende excursie.
We zijn op een twee daagse trip naar Halong Bay gegaan waar we met een boot door het Halong gebied hebben gevaren. Als je niet weet was het is moet je het maar even een foto Googlen om het volgende stukje goed te kunnen begrijpen. We hebben geboekt met een eco-toeristische organisatie dus we voeren meteen weg uit alle toeristische drukte. We hebben erg veel geluk gehad met boeken, eigenlijk zaten ze de komende weken helemaal volgepland maar er was een annulering, en dus een gaatje voor ons! We voeren meteen tussen de prachtig grote rotsen door en hebben een heerlijke seafood lunch gehad. (Noor vond het wat minder heerlijk, haha) Daarna was het tijd voor iets actiefs: kanoën! Wat een ontzettend prachtige tocht, ik voelde mij ontzettend klein tussen de mega rotsen en het was onwijs gaaf dat we de enige waren! Erg rustgevend,...als we even stopten dan. Het kanoën ging Noor en mij namelijk iets minder af dan de rest van de groep. Of het aan de kano of onze spierballen lag weet ik niet, maar de punt van de boot had een duidelijke voorkeur voor links. Dat wordt spierpijn!

Bij het boeken wisten we nog niet hoe super de luxe deze cruise was! Bij alle maaltijden blijft gang na gang maar komen, en allemaal weer even heerlijk! Na het eten zagen we een paar mensen vissen en uit nieuwsgierigheid ging ik even kijken wat ze al gevangen hadden. Ze probeerden inktvissen te vangen met een speciale hengel en een speciale techniek. De gewone visjes wilden wel bijten maar de inktvissen nog niet. Ik wilde dit uiteraard ook wel proberen en jawel hoor, na een paar keer de hengel op en neer getrokken te hebben was het al raak! Al water en inkt spuitend dat beest binnengehaald, super vet!

De tweede dag vroeg ontbeten om naar een drijvend dorp te gaan. Ik heb al meerdere drijvende dorpen gezien nu, maar deze mensen hebben wel een hele mooie plek uitgekozen om zich te vestigen! Ze leven hier van een parelkwekerij en ze hebben ons uitgelegd hoe het hele proces in elkaar zit. Ook hebben ze een oester voor ons opengemaakt waar een parel in zat! Ik vind het nog steeds zo een raar idee dat deze mensen hier geboren worden en weer doodgaan, zonder ooit hun voeten op het vaste land te zetten… Daarna nog even genoten van het heerlijke eten in de vorm van een brunch en tegelijkertijd terug gevaren naar de haven. Dit is zeker één van de mooiste plekken waar ik ooit geweest ben! In Hanoi aangekomen hebben we nog maar eens even cultuur gesnoven, in het Waterpoppentheater. Jullie zullen vast denken ‘Wat is dat?’, dat dacht ik dus ook. We hadden geen idee, maar hadden gehoord en gelezen dat we ernaartoe moesten. Het is een eeuwenoude kunstvorm in Vietnam, waarbij er op muziek poppetjes uit het water komen en een verhaal vertellen. Deze poppen werden bestuurd door mensen in het water, erg knap maar het zag er allemaal een beetje knullig uit dus het meer op mijn lachspieren.

De één na laatste dag hadden we bedacht dat het leuk zou zijn om een tour te doen naar de Parfumpagode. De enige manier om daar te komen was bij boot, wat erg leuk was geweest als het droog is maar het regende en het was koud en ik vroeg mezelf echt af waarom in mezelf dit aangedaan had. Er bleek een mooi uitzicht te zijn maar ik heb er niets van gezien, ik zat ineen gekrompen op een mini plankje met mij benen in de lucht omdat ‘ie volgelopen was. Na een uur peddelen waren we er eindelijk. Het heet de Parfumpagode omdat er blijkbaar veel wierrook word gebrand hier, maar dat heb ik niet gezien. Er zijn op deze berg wel 100 pagodes dus dat zal wel in een andere geweest zijn. Deze was in een grot en erg mooi! Daarna nog een andere pagode bezocht die ook erg mooi was en in de boot terug gelukkig wel kunnen genieten van het prachtige uitzicht want het was gestopt met regenen!

De grootste toeristische attractie in Hanoi is het Mausoleum waarin meneer Ho Chi Minh ligt opgebaard, de overleden koning. Deze koning heeft gezorgd voor de hereniging tussen noord, midden en zuid Vietnam en wilde daarom ook graag gecremeerd worden en over het hele land uitgestrooid. Zijn laatste wens is niet echt serieus genomen, want hij ligt al jaren en jaren opgebaard en alle toeristen gaan naar ‘m kijken. Leek ons ook wel leuk, gewoon omdat het zo stom was. Eigenlijk wilde op maandag al gaan, maar toen was het gesloten. Oké dan gaan we vrijdag wel. “Nee, dan is het ook gesloten”. Oooh, oké dan donderdagmiddag. “Sorry, also closed”… Nou, laatmaar dan…

Uiteindelijk zijn we dus alleen maar langs het Mausoleum gelopen en hebben ook nog even een kijkje genomen bij de ‘Een Pilaar Pagode’, je raad het al: die staat dus op een paal. Nóg een ander pagode bezocht en toen vonden we het wel weer mooi geweest met alle cultuur. Lekker ons nagels laten doen en wat laatste souvenirs gekocht. Tijd om naar huis te gaan, met gemixte gevoelens. Aan de ene kant vond ik het erg leuk om iedereen weer te zien maar aan de andere kant ben ik verliefd geworden op Azië en zou ik hier nog maanden door kunnen brengen. Na het afstuderen maar weer terug denk ik!